هدف و ماهیت
رشته مهندسی هوانوردی علم پرواز است که نشان می‌دهد چطور هواپیما طراحی و ساخته می‌شود و چطور استفاده می‌شوند و چطور عملیات ایمنی آن‌ها کنترل می‌شود. مهندسی هوانوردی درگیر با طراحی، تحلیل، توسعه، ساخت، نگهداری و تعمیرات وسایل نقلیه هوایی است. این علم مهارتها و دانش ایجاد این وسایل هوایی را برای بهبود کیفیت زندگی فراهم میآورد.
گرایش‌های رشته مهندسی هوانوردی
1- خلبانی
تنها گرایش از خلبانی که از طریق آزمون سراسری برای دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی دانشجو می‌پذیرد، رشته کارشناسی هوانوردی- خلبانی (خلبانی هواپیمای نظامی) می‌باشد.
این گرایش تنها در دانشگاه علوم فنون هوایی شهید ستاری وابسته به ارتش جمهوری اسلامی ایران بوده و دانشجویان این دانشگاه از بدو ورود به دانشگاه یک دانشجوی نظامی محسوب می‌شوند و در نهایت به عنوان یک افسر مهندسی یا کارشناسی فارغ‌التحصیل می‌شوند.
2- مراقبت پرواز
وقتی‌که روی صندلی یک هواپیمای در حال پرواز بر فراز یکی از شهرهای بزرگ و پرجمعیت جهان نشسته‌اید، آسمان را خالی و آرام و بی‌سر و صدا می‌بیند. اما اگر به صفحه رادار مراقبت پرواز فرودگاه آن شهر نگاه کنید، آن را همانند بزرگراهی مملو از اتومبیل مشاهده می‌کنید که با سرعتی بسیار در حال حرکت هستند. اتاق عملیات (کنترل راداری فرودگاه هواپیما) در فرودگاه هر شهر، اداره‌ی آسمان پر ترافیک آن شهر را به عهده دارد. در این اتاق، مسئولان مراقبت پرواز با دقت تغییرات لحظه‌ای و کامپیوتری صفحات سبز رنگ رادار را زیر نظر دارند و با استفاده از رادار و رادیو، هواپیماها را در آسمان هدایت می‌کنند و به خلبان‌ها دستور می‌دهند که به کدام سمت گردش کنند، اوج بگیرند، فرود آیند و سرعتشان را زیاد یا کم کنند تا تداخلی پیش نیاید و از ایمنی کامل برخوردار گردند.
3- ناوبری هوایی
بدون شک ایمنی اولین و مهم‌ترین هدف هر پروازی است، زیرا ایمنی نه تنها باعث جلوگیری از ضایعات ناشی از خسارت یا آسیب می‌گردد بلکه همچنین می‌تواند در اقناع اذهان عمومی و بهبود سود‌دهی شرکت‌های هواپیمایی تجاری و مسافری مؤثر باشد. بنابراین شرکت‌های حاضر در صنعت هواپیمایی دریافته‌اند که سرمایه‌گذاری بر روی ایمنی در تمامی سطوح شرکت، یک سیاست اصولی و منطقی است. یکی از گام‌هایی که در این زمینه برداشته شده است، وجود متخصصان ناوبری هوایی در هواپیماهای مسافربری، ترابری و شکاری می‌باشد که به عنوان رکن اصلی یک پرواز ایمن محسوب می‌شوند. وجود چنین متخصصانی سبب شده که پرواز هواپیماها حتی در هوای نامناسب نیز امکان پذیر شود.
توانایی‌های مورد نیاز و قابل توصیه
توانایی لازم در رشته مهندسی هوانوردی با توجه به گرایش انتخاب شده بسیار متفاوت می‌باشد. یک مسئول مراقبت پرواز باید در هر شرایطی اطلاعات لازم را به خلبان‌ها بدهد و به آن‌ها در مواقع خطر آرامش بدهد تا اینکه هواپیما به صورت ایمن بر زمین فرود آید. همچنین یک مراقب پرواز باید به زبان انگلیسی تسلط کامل داشته باشد تا بتواند با خلبانان (که همگی به انگلیسی صحبت می‌کنند) ارتباط برقرار نماید.
آینده‌ی شغلی و بازارکار
فارغ‌التحصیلان رشته مهندسی هوانوردی علاوه بر قابلیت کار در ایرلاین‌ها و شرکت‌های هواپیمایی، قادرند در کارگاه‌های فنی و بخش خصوصی ادامه کار دهند.
همچنین می‌توان پس از گذراندن دوره‌های کوتاه مدت آموزش خدمات فرودگاهی و فروش بار و بلیط در کلیه آژانس‌های هواپیمایی مشغول به کار شد. در ضمن پس از اخذ مجوز از هواپیمایی کشوری می‌توانند شخصا آژانس هواپیمایی تاسیس نمایند.
شاخه خلبانی تنها در دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری ارائه می‌شود و تمامی دانشجویان این دانشگاه از بدو ورود بورسیه می‌شوند و با درجه ستوان دومی فارغ‌التحصیل می‌گردند و در طول خدمت در نیروی هوایی، مسکنی مناسب و مطابق ضوابط نیروی هوایی دریافت می‌کنند. شاخه مراقبت پرواز نیز در دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری و دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری ارائه می‌شود. گفتنی است تعدادی از دانشجویان دانشکده صنعت هواپیمایی کشوری از ترم دوم تحصیلی، در صورت احراز شرایط با توجه به نیاز شرکت‌های هواپیمایی بورسیه خواهند شد و در صورت سپردن تعهد خدمت از انجام خدمت وظیفه معاف می‌شوند.
وضعیت ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر
امکان ادامه تحصیل تا مقطع دکتری فراهم است.
انتخاب رشته فرآیند پیچیده‌ای است که نیاز به تخصص بالایی دارد. جهت انجام انتخاب رشته‌ی دانشگاهی توسط استاد علی قاسمی با ما تماس بگیرید.